Η προσέγγιση

Η ψυχοθεραπεία αποτελεί τον ιδιαίτερο εκείνο τύπο συνάντησης που ενεργοποιεί τις δυνατότητες του ανθρώπου να αλλάζει και να μεταμορφώνει τη ζωή του.

Με άξονα την ψυχοδυναμική κατανόηση του ανθρώπινου ψυχισμού, θεωρούμε τις όψεις της ύπαρξης ως τους πολύπλοκους σχηματισμούς που διαμορφώνονται χάριν της προσαρμογής στις απαιτήσεις της εσωτερικής και εξωτερικής πραγματικότητας και επιφέρουν προστασία απέναντι σε συγκρούσεις, συμφιλιώνοντας αντικρουόμενες τάσεις. 

Όταν οι σχηματισμοί αυτοί αποτυγχάνουν στον εξισορροπητικό τους ρόλο και εκδηλώνονται ως συμπτώματα που περιορίζουν το δυναμικό του ανθρώπου, κανείς αναζητά στην θεραπεία την δυνατότητα να οικειοποιηθεί εκ νέου  αποκλεισμένες πλευρές του εαυτού και της συναισθηματικής του εμπειρίας, αναλαμβάνοντας την ευθύνη για επιθυμίες και ανάγκες μέχρι τότε αποκηρυγμένες, διαρκώς όμως παρούσες.

Η διαδικασία της οικειοποίησης του εαυτού σημαίνει την διεύρυνση της ταυτότητας και το προχώρημα της ανάπτυξης. Πρόκειται για ένα ταξίδι που περιλαμβάνει την ψυχική εργασία του πένθους για τις απώλειες, καθώς και της εγκατάλειψης και του αποχωρισμού από τους γνωστούς τρόπους και τις προηγούμενες ικανοποιήσεις. Μια ψυχική εργασία που τροφοδοτείται από την ανοχή στην αβεβαιότητα και το άγνωστο και την εμπιστοσύνη στην ικανότητα του υποκειμένου να ακολουθεί και να συνεχίζει τις αέναες διαδικασίες του γίγνεσθαι, προκειμένου να είναι και να γίνεται.

Ο χρόνος της θεραπευτικής συνάντησης είναι χρόνος ανάδυσης ψυχικών συμβάντων, όπως αυτά αποτυπώνονται στο παρόν της θεραπείας και προβάλλονται στο μέλλον μέσω της φαντασίωσης. Χρόνος που καθώς ρέει συνεχώς και αδιάλειπτα προδρομικά και αναδρομικά, αποκρυσταλλώνεται σε στιγμές ενόρασης και ανακατασκευής της προσωπικής ιστορίας. Η θεραπεύτρια και η θεραπευόμενη επιδίδονται τότε στην μοναδικότητα της θεραπευτικής σχέσης που υλοποιείται στην ακρόαση του υποσυνειδήτου, και των δυό τους.

Η ψυχοδυναμική και αναλυτική θεραπεία παρέχει ένα ασφαλές και σταθερό πλαίσιο προκειμένου κανείς να βρει τις δικές του λύσεις, ένα πλαίσιο που διευκολύνει την προσωπική νοηματοδότηση, την άρση των εμποδίων της ωρίμασης και που διευρύνει την ικανότητα να βιώνουμε την συναισθηματική μας εμπειρία και άρα την ικανότητα να νιώθουμε ζωντανοί. Είναι μια μη κατευθυντική διαδικασία με ανοιχτό τέλος, η οποία βασίζεται στην ενεργητική συμμετοχή του ανθρώπου που αναζητά θεραπεία.