Εντός του λόγου και εντός της θεραπευτικής σχέσης που αναπτύσσεται και προστατεύεται από το πλαίσιο της θεραπείας, τα συμπτώματα, ψυχοσωματικά, σχεσιακά, συμπεριφορικά και υπαρξιακά, αναδύονται ως τόποι πλήρεις νοήματος, ως οντότητες με την δική τους λογική και αξία, την εγγεγραμμένη στην προσωπική ιστορία του κάθε ατόμου.
Είναι η προσωπική αυτή ιστορία που ενώ εκφέρεται στον θεραπευτικό διάλογο και αναβιώνεται μέσα από την θεραπευτική διαδικασία, μεταμορφώνει τα εμπλεκόμενά της μέλη, την μεταξύ τους σχέση, την συνεχώς δομούμενη και αναδομούμενη κατανόηση.
Η θεραπεύτρια γίνεται ένα πρόσωπο που διευκολύνει τις διαδικασίες της προσωπικής ανάπτυξης, εξασφαλίζοντας τις συνθήκες της ασφάλειας και της σταθερότητας που επιτρέπουν τη δυνατότητα να μπορεί κανείς ελεύθερα να επιλέγει τους δικούς του τρόπους να ζει τη ζωή του.
Στο πνεύμα αυτό, η θεραπεία αποτελεί μια διαδικασία αναστοχασμού, ανακατασκευής και ενόρασης για τον εαυτό, τον κόσμο, τον άλλο, διαδικασία που μειώνει το φόβο και το άγχος και ενδυναμώνει τον άνθρωπο ώστε να επιλύει υποσυνείδητες συγκρούσεις, να ανακτά απαρνημένες δυνατότητες και να επαναοικειοποιείται την επιθυμία του.
Ως μια πολύπλοκη και προσωπική ψυχική διαδικασία, η διάρκεια της δεν μπορεί να οριστεί εκ των προτέρων.