Οι ομάδες αναστοχασμού και προσωπικής ανάπτυξης αποτελούνται από άτομα που μοιράζονται κοινά θέματα ανησυχίας ή παρόμοιες εμπειρίες. Εμπνεόμενες από τον σεβασμό στην ικανότητα των ανθρώπων να μοιράζονται τα κοινά τους προβλήματα και βιώματα και να αντλούν ενδυνάμωση και ενόραση από την ίδια την πράξη του μοιράσματος, βασίζονται στην αρχή της μη κριτικής, της αποδοχής του άλλου, της αλληλοβοήθειας και κατ’ επέκταση της αυτοβοήθειας.
Ο αναστοσχασμός επιτρέπει την κριτική απόσταση από την δράση και την μάθηση μέσα από την εμπειρία. Αντικείμενο παρατήρησης γίνεται ο εαυτός σε σχέση με τους σημαντικούς άλλους που τον πλαισιώνουν, ο τρόπος με τον οποίο το άτομο σχετίζεται με τα μέλη της ομάδας και την θεραπεύτρια στο εδώ και τώρα της θεραπευτικής συνάντησης και η μεταξύ τους σχέση. Οι μετέχοντες στην ομάδα μαθαίνουν να εκφράζουν τα συναισθήματα τους, συνειδητοποιούν σχεσιακά μοτίβα και μαθημένους ρόλους που επαναλαμβάνονται στην συνάντηση της ομάδας και ενθαρρύνονται να δοκιμάσουν εναλλακτικούς τρόπους επαφής.
Οι ομάδες γονέων αποτελούνται από ενδιαφερόμενους γονείς που αναζητούν ιδέες για να αντιμετωπίσουν τις προκλήσεις τις γονεϊκότητας, τις δυσκολίες που ο καθένας και η καθεμία αντιμετωπίζει στα διαφορετικά στάδια της ανατροφής ενός παιδιού.
Τα θέματα που αναδύονται δεν περιορίζονται στην αναζήτηση των κατάλληλων για τα διαφορετικά στάδια της ανάπτυξης του παιδιού τεχνικών διαχείρισης. Η θεματολογία των ομάδων αυτών διευρύνεται προκειμένου να συμπεριληφθεί η συζήτηση για τις προσδοκίες που ο κάθε γονιός κληρονομεί ψυχικά και τείνει να έχει για τον εαυτό του γύρω από τον ρόλου του γονιού, αλλά και η συζήτηση σχετικά με το βίωμα της σύγκρουσης ανάμεσα στις διαφορετικές όψεις της προσωπικής ταυτότητας σε αναφορά με τις έμφυλες, τις συζυγικές, τις επαγγελματικές και τις κοινωνικές διαστάσεις που ο ρόλος του γονιού ενέχει και ενεργοποιεί.
Τα θέματα που απασχολούν την ομάδα των γονιών αφορούν επίσης την αναρώτηση σχετικά με το πώς η περιπέτεια της δικιάς τους παιδικότητας, της κάλυψης ή μη των ίδιων τους των αναγκών ως παιδιών, επηρεάζει την θέση τους ως γονιών και τον αναστοχασμό ως προς τα θέματα και τις συγκρούσεις που κινητοποιούνται στην ανατροφή των παιδιών τους σε σχέση με τους δικούς τους γονείς. Στις ομάδες αυτές, η θεραπεύτρια διατηρεί τις ασφαλείς συνθήκες που προάγουν την προσωπική ωρίμανση και διευκολύνουν τον διάλογο.